بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای مسأله گشایی و مهارت های ارتباطی بر تمایز یافتگی خود، ابراز وجود، راهبردهای مسأله گشایی و مهارت های ارتباطی در زوج های مراجعه کننده برای عقد دائم به دفاتر ثبت ازدواج شهرستان مسجدسلیمان

این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای مسأله گشایی و مهارت های ارتباطی بر تمایز یافتگی خود، ابراز وجود، راهبردهای مسأله گشایی و مولفه های مهارت های ارتباطی در زوج های مراجعه کننده برای عقد دائم به دفاتر ثبت ازدواج شهرستان مسجد سلیمان انجام گرفت. در این پژوهش 8 زوج ( جمعاً 16 زن و مرد ) با روش نمونه گیری داوطلب – هدفمند و بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. طرح تحقیق از نوع طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چند گانه بوده است. صورت جلسه های آموزشی راهبردهای مسأله گشایی و مهارت های ارتباطی در 10 جلسه به زوج ها آموزش داده شد و زوج ها به پرسش نامه راهبردهای مسأله گشایی، مهارت های ارتباطی، تمایز یافتگی و ابراز وجود در سه مرحله خط پایه، آموزش و پی گیری دو ماهه پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (rci) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش راهبردهای مساله گشایی باعث افزایش کلی تمایزیافتگی خود با %61/26، ابراز وجود با 48/30 و مهارت های مساله گشایی با 72/30 در مرحله بعد از آموزش در زوج ها شده است، که این درصدها در مرحله پی گیری تا حدودی کاهش یافته است. همچنین شاخص های تغییر پایا هر یک از چهار زوج در این آموزش نشان از تاثیر راهبردهای مساله گشایی بر متغیرهای وابسته است.یافته های مربوط به آموزش مهارت های ارتباطی نشان می دهند که این نوع آموزش باعث افزایش کلی متغیرهای تمایز یافتگی خود با %43/26، ابراز وجود با %75/32 و ارتباط سازنده متقابل با %14/29 و کاهش مولفه ارتباط اجتنابی متقابل با %46/28 در مرحله بعد از آموزش در چهار زوج شده است. شاخص های تغییر پایا هم حاکی از معنادار بودن تغییر و افزایش ایجاد شده در متغیرهای وابسته هستند اما این نوع آموزش در کاهش مولفه ارتباط توقع کناره گیر از مهارت های ارتباطی موثر نمی باشد (%92/24).